04-09-2022

Maak kennis met Valerie Prins, onze trainingscöordinator. Marleen Huizingh ging bij haar langs voor een gesprek over hockey, een gemiste voetbalcarriere en haar rol als trainingscöordinator.

"Op één van de laatste dagen van augustus mag ik bij Valerie (37) een lekker fris glas water komen drinken op een schaduwplek in haar heerlijke tuin. De tuin hoort bij het huis in Joppe waar ze sinds drie en een half jaar woont met man Tom en hun drie kinderen. Bijzonder is dat dit óók haar ouderlijk huis is. Terwijl Valerie vertelt dat de stap van Amsterdam met haar gezin terug naar het oosten en naar dit ouderlijk huis heel goed bevalt zie ik haar stralen. Dié cirkel is rond!  

Ze is net 2 dagen thuis na haar deelname voor Nederland aan het WK Hockey 35+ in Engeland. Van de 12 deelnemende landen werd Nederland vierde. Twaalf dagen was ze met het team en ondersteunende staf in een sportieve maar zeker ook sociale bubbel bezig met hockey. Als we het even niet hebben over trouwen en kinderen krijgen dan was dit, in haar woorden, ‘een wereldervaring, het meest intense wat ik ooit heb gedaan’. ‘Het was een uniek team. Ik heb in vrouwenhockey nooit eerder meegemaakt dat er zo fijn met elkaar werd omgegaan. Er waren geen kliekjes’.

Zo’n deelname komt vooral tot stand door heel veel eigen initiatief. Van het reageren op een oproep (aan potentiële deelnemers) op sociale media, tot de trainingen (2x per week) door heel het land, het regelen van sponsoring, vervoer en verblijf en ook de (medische) ondersteuning voor het team. En laat dat nou nèt kwaliteiten zijn die bij Valerie, arts van beroep, ruimschoots aanwezig zijn.  

Valerie is van nature een aanpakker en positief. Ze wil graag helpen. Dus, hoewel ze een drukke baan had, drie jonge kinderen heeft, in de medezeggenschapsraad van school zit en zelf een actieve hockeyster is bij Veterinnen A (Deventer), was haar eerste reactie toen ze gevraagd werd om trainingscoördinator te worden bij onze hockeyclub, ‘o, leuk!’.

In deze rol, nu voor het 2 de jaar, maakt ze het trainingsschema en omdat we maar 1 veld hebben is dat soms best een puzzel. Ook heeft ze een rol als het niet lekker loopt met een jeugdtrainer. Ze praat dan met de jeugdtrainer. Past hoor- en wederhoor toe, initieert evt. een gesprek met de coach en ze gaat op zoek naar oplossingen en probeert de jeugdtrainer aan te sporen dat ook zelf te doen. Dit alles uiteraard in samenspraak met Jaap. Soms zijn er enkele op- en aanmerkingen van ouders. Dan probeert Valerie ook de andere kant te laten zien zodat er meer begrip ontstaat. Dat werkt eigenlijk meestal wel goed.  

Valerie voelt zich helemaal thuis bij onze gezellige familie hockeyclub. Wat haar zo aanspreekt is dat het hier om plezier gaat en dat er geen pretentie is zoals je bij de clubs van naam in het westen ziet. Lekker gemoedelijk. Ze heeft genoten van het vrijwilligersdiner vorig jaar. ‘Het was supergoed geregeld en waanzinnig gezellig’. Als ik haar vraag of ze ideeën heeft over het betrekken van meer ouders als vrijwilliger voor de club dan ziet ze vooral kansen via elkaar ontmoeten. ‘Het mooiste is natuurlijk als iedereen een beetje doet en je er dan samen komt’. Maak, als ouders, een praatje met elkaar. Ga ook eens bij een ander team kijken. ‘Warming up the Season’ is een fantastische gelegenheid om dat te doen en ook om mensen te werven. Zij heeft daar zelf de jeugdtrainers ontmoet en kunnen werven. Of organiseer bijvoorbeeld een spontane ‘jongste jeugd avond’, zoals aan het einde van het seizoen gebeurde. In zo’n setting is er ruimte om met coaches, trainers en ouders van gedachten te wisselen. Gooi het open!

Bij Valerie begint het te borrelen en half denkt ze eraan om dit zelf op te pakken. Over dat zelf oppakken gesproken….. Ergens leeft er bij haar ook altijd nog het plan om een D-kamp te organiseren. Destijds, bij Deventer, heeft ze dit mogen begeleiden toen ze in de A speelde. Het concept is een hele gezellige dag met hockey en spellen, ’s avonds eten en op de club slapen, volgende dag ontbijten, nog een paar wedstrijdjes spelen en dan weer naar huis. En dat met alle jongens en meisjes D-teams. Valerie vertelt het met enthousiasme maar wil geen verwachtingen wekken. Begrijpelijk, maar zo’n goed idee moet natuurlijk wel worden opgeschreven.  

Haar dochter speelt in meisjes E8 en haar zoon is trainingslid en tevens lid van de voetbalclub Epse. Fantastisch dat deze combinatie kan bij Epse. Sowieso vindt Valerie het echt een voordeel dat we de accommodatie delen met de voetbalclub. Om die reden is haar zoon in Epse gaan voetballen. Als ouder hoef je dan maar naar 1 locatie en kun je bij beide kinderen kijken. Valerie is óók een groot voetbalfan. Al op haar 14 de kreeg ze haar eerste seizoenkaart van Go Ahead Eagels en nog steeds deelt ze 1 met haar zusje. Ze houdt van het bruisende, de spanning bij de Eagles supporters. En bijna was ze vroeger zelf gaan voetballen. Alleen was ze toen net geselecteerd voor Oost waardoor het voetbalplan sneuvelde. Dat lijkt me mooi voor de hockey, mooi voor onze hockeyclub en een groot gemis voor het Nederlands damesvoetbal!"