26-11-2021

Door Marleen Huizingh  

Stèl je speelt hockey bij de veterinnen en je bent ingedeeld in de poule met DVA Gorssel/Epse. En stel je dan ook nog eens voor dat je een aanvallende positie hebt. Grote kans dat je last hebt van terugkerende nachtmerries. Daar ga je. Je bent op snelheid, bal aan de stick. Een overtal: 3 tegen 2. Jij weet wat je doet. Die bal hangt praktisch al in het net. Je passeert je tegenstander met een fraaie haringtruc, zoekt de diagonaal. Je maatje loopt, breed, volledig vrij. Je brengt je stick naar achter, haalt uit en……….niks! Die bal is vast en zeker ergens maar één ding is zeker, niet meer aan jouw stick. In je ooghoek zie je van achteren een partij zelfverzekerde en naar ontspannen toestand terugvallende schouders omsloten door een roodshirt, witte rok eronder van je weglopen. De angst slaat je om het hart, zwetend en woelend schrik je wakker. What happend??

Nou dat, beste mensen, was dus Janneke. Onwrikbaar fort in de verdediging van de veterinnen op zondag. Meester onderschepper, producent van snijdende ballen van achteruit over alle assen denkbaar in het veld. En inmiddels, sinds enkele maanden, dus ook de nieuwe versterking in ons bestuur.  

Zo’n zes jaar geleden streken Janneke en Niels, met in aantocht hun eerste dochter, vanuit Rotterdam, neer in Gorssel. Wat meer ruimte en rust was hun wens. Gorssel voldeed wat dat betreft geheel aan hun verwachtingen alhoewel rust niet het eerste is dat in me opkomt als je de objectieve feiten van dit huishouden ziet.

Twee volle banen, twee dochters (6 en 3), hond, kat en een fijn, met duplobouwsels en andere kinderkunstwerken gedecoreerd, huis.

Een paar jaar geleden begon Janneke eerst met trimhockey. In de jeugd had ze ook eigenlijk altijd gehockeyd dus de stick weer oppakken was vrij natuurlijk. Één van de wensen die ze nu als bestuurslid heeft stamt uit die jeugdjaren. De herinneringen aan de spontaan aanvoelende thé dansant feestjes van vroeger, een gezellig clubhuis, en dat dan iedereen, hockeyers, ouders en andere aanverwanten er waren. Janneke, in het werkzame leven, specialist in het implementeren van HR systemen, sluit zich op enig moment aan bij de communicatiecommissie. Ze is daar onder andere bezig met de website. Binnen het bestuur valt het enthousiasme van Janneke en de voortvarendheid waarmee ze dingen oppakt op. Logisch dus dat als er een plek vrijkomt voor de zomer Janneke wordt ingelijfd. Voor Janneke speelt mee dat de plek in het bestuur niet een functie is die enorm op de voorgrond is of in de hoek van financiën. Liever speelt ze een rol waarin ze van alles kan regelen en in gang kan zetten, op de achtergrond. Dus wil ik weten wat ze allemaal regelt.

Eigenlijk bemoeit ze zich graag met alles. Uiteraard zijn daar nu haar bestuurstaken maar ook de communicatie heeft ze nog niet volledig de rug toegekeerd en met Niels, die actief is in de sponsorcommissie, denkt ze niet alleen mee maar helpt ze ook daar met de communicatie. Hoofdonderwerp deze maanden is echter de conversie van de oude Lisa app, naar de nieuwe. Wij als leden merken dat vooral aan mailtjes en instructies daarover die we van Janneke ontvangen. Achter de schermen moet er ongelofelijk veel geregeld worden. Onze club is de eerste in Nederland die deze conversie doormaakt. Janneke heeft veelvuldig contact met de mensen van Lisa èn met de mensen van de club bij wie een en ander niet direct soepel verloopt. Onvermoeibaar beantwoordt ze mailtjes, reset ze wachtwoorden en staat ze open voor verbeteringen/onduidelijkheden in het systeem. Alle clubs in NL gaan uiteindelijk over op het nieuwe systeem. Vanwege de tomeloze inzet van Janneke op dit dossier heeft Lisa straks voor de overgang van de rest van de clubs een enorme berg kinderziektes al uit de weg geruimd.

Toch even doorvragen hierover. Hoe zit dat dan als de zoveelste vraag komt die je voor anderen al tig keer beantwoord hebt. Met als onderliggende suggestie: word je er niet af en toe ook een beetje gek van? Janneke vertrekt geen spier en legt uit dat ze begrijpt dat coaches, begeleiders en leden niet alle mails kunnen lezen. Ze blijft graag geduldig alles uitleggen of per situatie uitzoeken of er een ‘gebruikersprobleem’ of mogelijk een technisch probleem aan de Lisa-kant speelt. Bovendien vraagt ze zich ook altijd af of haar uitleg wel duidelijk genoeg is. Met alle uren die er voor haar al in dit proces zitten geeft ze aan dat ze eigenlijk het liefst op de zaterdagmiddagen een soort Lisa inloopspreekuur op de club zou willen organiseren. Waar ze dan voor alle vragen van iedereen beschikbaar is. Waarom? Zodat ze mensen (nog beter) kan helpen. En ook om meer van de dynamiek mee te krijgen van hoe mensen de conversie en de nieuwe app ervaren. Helaas heet de grote spelbreker ook hier Corona.

‘Kalmte zal u redden’, heet het. Kan zijn, maar ik zet mijn kaarten liever op Janneke! 

Dames Veterinnen A - Janneke staat 1e van rechts